1. uprosić, wybłagać 2. przebłagać
Słownik polsko-rosyjski. 2013.
ubłagać — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. dk VIIIa, ubłagaćam, ubłagaća, ubłagaćają, ubłagaćany {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} błagając, skłonić kogoś do czegoś; uprosić : {{/stl 7}}{{stl 10}}Ubłagał u znajomego pożyczkę. Ubłagać … Langenscheidt Polski wyjaśnień
ubłagać — dk I, ubłagaćam, ubłagaćasz, ubłagaćają, ubłagaćaj, ubłagaćał, ubłagaćany rzad. ubłagiwać ndk VIIIb, ubłagaćguję, ubłagaćgujesz, ubłagaćguj, ubłagaćiwał, ubłagaćiwany 1. «błaganiem uzyskać coś, skłonić kogoś do czegoś; uprosić» Ubłagała u matki… … Słownik języka polskiego
nieubłagany — {{/stl 13}}{{stl 8}}przym. Ia, nieubłaganyni {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} niedający się ubłagać, uprosić, skłonić do czegoś; bezwzględny, bezlitosny : {{/stl 7}}{{stl 10}}Nieubłagany ojciec. Być nieubłaganym.… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
nieubłagany — nieubłaganyni 1. «nie dający się ubłagać; nieprzejednany, bezwzględny» Nieubłagany wierzyciel. Być nieubłaganym dla kogoś. 2. «nie dający się zmienić; nieodwołalny, nieunikniony, nieuchronny» Nieubłagany los. Nieubłagana śmierć … Słownik języka polskiego
